Ben Levin is een jonge, in Cincinnati wonende, blues pianist/zanger. Met zijn debuut "Ben’s Blues" (2018) haalde hij al 2 Blues Music Awards, maar ook voor de opvolger "Before Me" (2019) dat op het VizzTone label verscheen, bracht Ben's authentieke bluespiano en soulvolle zang de wereld in en maakte de weg vrij voor zijn nominatie voor een Blues Music Award 2020 voor het beste album van een opkomende artiest en eindigde in 2019 als nummer 80 op het Roots Music Report, gemeten via radio airplay. Voor dit album werkte hij in de studio samen met o.a. Bob Margolin (gitaar) en Bob Corritore (harmonica) met wie hij samen de afsluiter van dit album schreef, en dit naast 6 nieuwe songs die Levin zelf schreef. 

Levin begon piano te spelen toen hij 8 jaar oud was en volgde lessen bij zijn mentor, de legendarische boogie en blues pianist Ricky Nye. Naast Nye zijn grootste invloeden Pinetop Perkins, Big Joe Duskin en professor Longhair. Invloeden die we meteen horen op zijn nieuwste cd, "Carryout or Delivery", geschreven en opgenomen tijdens de pandemie van 2020. Op deze plaat verkent Ben de serieuze neveneffecten van het opgesloten zijn met een gestaag dieet van afhaalvoeding, maar hij slaagt er ook in om veel plezier te hebben en de dingen in het leven te vieren die we nog steeds hebben, namelijk liefde en muziek. Op "Carryout Or Delivery" breidt Ben zijn songwriting uit naar verschillende schakeringen van blues, soul en funk, terwijl hij ook laat zien dat hij naast piano meer dan capabel is op de B3 en de Wurlitzer elektrische piano.

Dus na twee Blues Blast Music Awards te hebben ontvangen voor zijn eerste en veel lof voor zijn tweede cd, schuwt Levin even de hulp van grote artiesten voor zijn nieuwste plaat, en schakelt hij in plaats daarvan zijn familie en vrienden in. Zijn vader Aron Levin speelt gitaar en zingt op het titelnummer samen met vermoedelijk zijn broer, Josh Levin, en Howard Cohen en Matt Hueneman. Chris Douglass (bas) en Oscar Bernal (drums / percussie) vormen de ritmesectie. Ben Levin speelt piano, orgel, elektrische piano en neemt de leadzang voor zijn rekening.

Acht van de twaalf zijn originelen en vier zijn vintage covers. Levin's soulvolle, troostende zang die nooit lijkt voort te komen uit een 21-jarige en zijn bedachtzame, ongelooflijk wendbare pianowerk hoor je meteen in de opener "You Know", dat een jaren '50 boogie-woogie vibe met zich meebrengt en "Stuck" volgt met een percussief sterk en zeer ritmisch spel dat doet denken aan een avondje in een pianobar, met Roosevelt Sykes achter zijn juke joint piano. In het vertragende en in een Otis Spann Chicago stijl gebrachte "Too Good For Me" kiest hij voor de elektrische piano om het een andere resonantie te geven. De vierstemmige zangharmonieën op het titelnummer zorgen voor een charmante luisterbeurt, ook al zingt hij duidelijk met de pandemie in het achterhoofd.

"Have You Lost Your Mind?" is een standaard blues die stevige toetsen aan temperamentvol gitaarwerk koppelt terwijl "Some Other Time" zich verplaatst naar een rustgevend landschap van groove vriendelijke, bijna zacht vloeiende rockballade met Ben op de elektrische piano, terwijl zijn pianospel op "Nola Night" het toneel vormt voor zijn beheersing van de NOLA piano, een instrumentale stijl die vergelijkbaar is met die welke we bij zijn eerdere toetsenwerk hebben gehoord. "My Back Scratcher", profiteert dan weer van het speelse orgel omdat het ingewikkelde gitaarwerk de sterke zang en zacht aanvoelende funk aanvult.

Na zijn eigen geschreven "Papercut", dat hij in een Fats Domino stijl brengt, geeft het instrumentale "The Buzzard" veel ruimte aan de gitaar van zijn vader als Ben met hem dialogeert op de bluesy B3 en "Time Brings About A Change" sluit het luisteren af met een sublieme schoonheid te midden van een opzwepende ballade waar Levin wijzer lijkt dan zijn jaren, want in dit liefdeslied geeft hij meteen een andere blik op de andere kant van de pandemie. In ieder geval hebben we er een jonge blues pianist en soulvolle zanger erbij waarbij we in zijn pianospel zoveel van de grote pianisten uit het verleden weerklinken, hij brengt werkelijk het echte werk mee en laat je het ook voelen.